Ovlaštenja tužioca u istrazi
Diskreciona ovlaštenja tužioca u istrazi nisu ograničena odredbom člana
28. ZKP BiH, u smislu ustupanja krivičnog predmeta nadležnom entitetskom tužilaštvu na dalje postupanje.
Iz obrazloženja:
Shodno odredbi člana 28. ZKP BiH, nesporna je obaveza Suda da tokom čitavog postupka pazi na svoju nadležnost. Međutim, navedena obaveza Suda u istražnom odnosno prethodnom postupku ipak je u izvjesnom smislu ograničena za razliku od postupka optuženja odnosno faze glavnog pretresa, kada sud raspolaže dokazima koji prate optužnicu i adekvatnim zakonskim mehanizmom ispitivanja nadležnosti. Takođe, u skladu sa članom 12. Zakona o Tužilaštvu BiH3 jasno je da je za istražni postupak u cijelosti nadležan i ovlašten tužilac, odnosno tužilac u istrazi slobodno disponira svojim ovlaštenjima i pravima, a u okviru obaveza koje mu kao nezavisnom državnom organu daje zakon o krivičnom postupku. Nasuprot navedenom, uloga suda u istražnom postupku je znatno pasivnija i svodi se na zaštitu ljudskih prava i sloboda, te obavezu da se tokom krivičnog postupka stara o ostvarivanju načela zakonitosti. Navedenu ulogu sud u prethodnom postupku ostvaruje kroz odluke (naredbe i rješenja). Međutim, da bi se iniciralo postupanje suda u istrazi neophodan je prijedlog tužioca, tj. ZKP BiH ne ostavlja mogućnost samoinicijativnog preduzimanja bilo koje istražne radnje od strane suda.
Stoga, vijeće zaključuje da Tužilaštvo nema zakonskih ograničenja da se oglasi nenadležnim i shodno tome tužilački spis dostavi nadležnom tužilaštvu u Republici Srpskoj te o tome obavijesti ovaj sud. Nakon toga postupajući sudija za prethodni postupak Suda BiH biće u mogućnosti dostaviti, na traženje nadležnog tužilaštva, dokaze relevantne za konkretan predmet, na koji način će se u cjelosti osigurati pravilno i zakonito postupanje u predmetnom krivičnom postupku.
Vijeće podsjeća i na obavezu Suda da tokom čitavog krivičnog postupka (pa i u fazi istrage) obezbjeđuje pravo na odbranu osumnjičenog i jednak tretman stranaka u postupku. U konkretnom slučaju, donošenje odluke suda o nenadležnosti za postupanje u konkretnom predmetu, podrazumjevalo bi i obavještenje osumnjičenih lica o tome (odnosno dostavljanje rješenja), čime bi se u ovom procesnom momentu, po ocijeni vijeća zasigurno ugrozili ciljevi istrage i uspješno
1 Član 12. Zakona o Tužilaštvu BiH “Tužilaštvo je organ nadležan za provođenje istrage za krivična djela za koja je nadležan Sud Bosne i Hercegovine, te za gonjenje počinilaca pred Sudom Bosne i Hercegovine, u skladu sa Zakonom o krivičnom postupku Bosne i Hercegovine i drugim primjenjivim zakonima.”
okončanje iste. Tek u slučaju podizanja optužnice, stranke u postupku će u punoj mjeri ravnopravno imati mogućnost da učestvuju u postupku u kojem bi se eventualno odlučivalo o nadležnosti suda. U suprotnom samo postupajući tužilac bi imao to pravo.
(Rješenje vanraspravnog vijeća Suda BiH, broj: S1 2 K 019200 16 Kv od
12.10.2016. godine)
Diskreciona ovlaštenja tužioca u istrazi nisu ograničena odredbom člana
28. ZKP BiH, u smislu ustupanja krivičnog predmeta nadležnom entitetskom tužilaštvu na dalje postupanje.
Iz obrazloženja:
Shodno odredbi člana 28. ZKP BiH, nesporna je obaveza Suda da tokom čitavog postupka pazi na svoju nadležnost. Međutim, navedena obaveza Suda u istražnom odnosno prethodnom postupku ipak je u izvjesnom smislu ograničena za razliku od postupka optuženja odnosno faze glavnog pretresa, kada sud raspolaže dokazima koji prate optužnicu i adekvatnim zakonskim mehanizmom ispitivanja nadležnosti. Takođe, u skladu sa članom 12. Zakona o Tužilaštvu BiH3 jasno je da je za istražni postupak u cijelosti nadležan i ovlašten tužilac, odnosno tužilac u istrazi slobodno disponira svojim ovlaštenjima i pravima, a u okviru obaveza koje mu kao nezavisnom državnom organu daje zakon o krivičnom postupku. Nasuprot navedenom, uloga suda u istražnom postupku je znatno pasivnija i svodi se na zaštitu ljudskih prava i sloboda, te obavezu da se tokom krivičnog postupka stara o ostvarivanju načela zakonitosti. Navedenu ulogu sud u prethodnom postupku ostvaruje kroz odluke (naredbe i rješenja). Međutim, da bi se iniciralo postupanje suda u istrazi neophodan je prijedlog tužioca, tj. ZKP BiH ne ostavlja mogućnost samoinicijativnog preduzimanja bilo koje istražne radnje od strane suda.
Stoga, vijeće zaključuje da Tužilaštvo nema zakonskih ograničenja da se oglasi nenadležnim i shodno tome tužilački spis dostavi nadležnom tužilaštvu u Republici Srpskoj te o tome obavijesti ovaj sud. Nakon toga postupajući sudija za prethodni postupak Suda BiH biće u mogućnosti dostaviti, na traženje nadležnog tužilaštva, dokaze relevantne za konkretan predmet, na koji način će se u cjelosti osigurati pravilno i zakonito postupanje u predmetnom krivičnom postupku.
Vijeće podsjeća i na obavezu Suda da tokom čitavog krivičnog postupka (pa i u fazi istrage) obezbjeđuje pravo na odbranu osumnjičenog i jednak tretman stranaka u postupku. U konkretnom slučaju, donošenje odluke suda o nenadležnosti za postupanje u konkretnom predmetu, podrazumjevalo bi i obavještenje osumnjičenih lica o tome (odnosno dostavljanje rješenja), čime bi se u ovom procesnom momentu, po ocijeni vijeća zasigurno ugrozili ciljevi istrage i uspješno
1 Član 12. Zakona o Tužilaštvu BiH “Tužilaštvo je organ nadležan za provođenje istrage za krivična djela za koja je nadležan Sud Bosne i Hercegovine, te za gonjenje počinilaca pred Sudom Bosne i Hercegovine, u skladu sa Zakonom o krivičnom postupku Bosne i Hercegovine i drugim primjenjivim zakonima.”
okončanje iste. Tek u slučaju podizanja optužnice, stranke u postupku će u punoj mjeri ravnopravno imati mogućnost da učestvuju u postupku u kojem bi se eventualno odlučivalo o nadležnosti suda. U suprotnom samo postupajući tužilac bi imao to pravo.
(Rješenje vanraspravnog vijeća Suda BiH, broj: S1 2 K 019200 16 Kv od
12.10.2016. godine)